Ahmet Haşim

Türk şairi ve yazarı [Bagdat 1884-İstanbul 1933].

Alusizadelerden Mutasarrıf Arif Bey’in oglu olan Ahmet Haşim‘in çocuklugu Bagdat’da geçti; İstanbul’a geldiginde [1895] Türkçe’si zayıftı. Galatasaray’ı  bitirip [1906],  Reji idaresine girerek bir yandanda Hukuk Mektebi’nde okumaya başladı, ama İzmir Sultanisi Fransızca  ögretmenligine atanınca hukuk ögrenimini bıraktı; bir süre Maliye Nezareti özel kalem müdürlügünde çevirmenlik yaptı. Yedeksubay olarak Çanakkale savaşına katılıp, iaşe müfettişligine getirildi [1917]. Mütareke yıllarında işssiz kalıp, sonradan Güzel Sanatlar Akademisi estetik ve mitoloji öğretmenliğine atandı [1920]. Düyunu Umumiye’de  ve Osmanlı Bankasında  çalışıp, dinlenmek ve muayene için gittiği Paris dönüşü [1927] bankadan ayrıldı. Akedemideki görevine ek olarak Mülkiye ve Harbiye okullarının  Fransızca ögretmenligine  getirilip, ilerleyen hastalıgının tedavisi için Frankfurt’a gitti [1932]; ama tam iyileşemeden döndü. İstanbul Alman hastanesindeki tedavisi de bir yarar saglamadı ve ertesi yıl öldü.

Galatasaray yıllarında edebiyat ögretmeni Ahmet Müftüoglu’nun etkisiyle şiire başlayan [1901] Ahmet Haşim, İzmir’de bulundugu yıllarda Fecr-i Ati topluluguna katılmış [1909], şiirlerinin büyük bölümünü Servet-i Fünun dergisinde yayınlamıştır. Şiiri, arayış, kendini bulma ve olgunluk dönemi diye adlandırılabilecek üç aşamada gelişmiş, izlenimciligin ve simgeciligin etkisinde, anlamdan çok kapalılıgın yeglendigi, imgeye ve sese dayalı “saf şiir” anlayışıyla kendine özgü bir şiir  geliştirmiştir [bütün şiirlerinde aruzu kullanmış, özellikle son şiirlerinde yalın bir dile yönelmiştir]. Piyale’nin başına  aldıgı “Şiir Hakkında Bazı Mülahazalar” adlı yazısı, şiir   anlayışını açıklaması bakımından önemlidir.

  Şiir kitapları:

Göl Saatleri [1921], Piyale [1926], Fıkra, söyleşi, gezi; Bize Göre [1928], Gurabahane-iLaklakan [1928], Frankfurt Seyahatnamesi [1933].