Pierre Abelard kimdir

Fransız filozofu ve tanrı bilimcisi (Le Pallet, Nantes 1079-Saint-Marcel manastırı, Chalon-sur Saöne 1142). Skolastik felsefenin ilk temsilcilerinden biri olan Pierre Abelard, Paris’te Guillaume De Champeaux  ve Roscellin’in öğrencisi olduktan kısa süre sonra, henüz 22 yaşındayken Melun’da bir okul açtı. Ama Canon Fulbert de Notre-dame’ın  genç yeğeni Heleois’le ( y. 1098-1164)  aşk serüveni yüzünden parlak meslek yaşantısına  çok geçmeden son vermek zorunda kaldı; Fulbert’in buyruğuyla hadım edildi (ama sevgilisiyle yazışmaları sürdü). Bir süre sonra,  felsefesini benimseyenlerin çağrısıyla  halka açık derslerine yeniden başladıysa da, Aziz Bernard De Clairvaux’nun girişimiyle Theologia Summi Boni adlı yapıtı, Sossons Konsili’nin aldığı karar sonucunda yakıldı (1121). 1125’te Troyes yakınında  Paraclete manastırını kurup (Heleoise manastırının başrahibesi oldu), ertesi yıl Bretagne’da, Rhuis adasındaki Saint Gildas manastırının başrahipliğine seçildi; ama manastırda reform yapma çabaları, yaşamını kurtarmak için kaçmak zorunda kalmasıyla  sonuçlandı. Paris’e  dönerek  derslerini sürdürdüyse de, Aziz Bernard’ın yeni bir girişimiyle, Sens Konsili’nde mezhep sapkınlığıyla suçlandı (1140).

Altmış yaşlarında başarısızlığa uğramış bir kişi olarak, bu kararı papaya kaldırtmayı denemek için yürüyerek Roma’ya gitmeye kalkıştı; ama, Cluny yakınlarında yorgunluktan bitkin düşünce, yolculuğunu yarıda kesmek zorunda kaldı. Cluny Manastırı başrahibi Pierre Le Venereble tarafından manastıra alınıp, son yapıtını yazdıktan sonra orada öldü.

Tümeller konusundaki  felsefi tartışmada Guillaumede Champeaux’nun aşırı gerçekçiliğine de, Roscellin’in kaba adcılığına   karşı çıkan Pierre Abelard, bir yandan tümellerin kendi başlarına var olmadıklarını ileri sürerken,  bir yandan da bunların basit sözlerden daha çok şeyler olduklarını, çünkü  bireyle ilgili ortak şeyleri, gerçek şeyleri dile getirdiklerini, bu nedenle tümellerin mantığın araçları, mantıksal savlamaların temelleri olduklarını ileri sürmüştür. Felsefedeki  ılımlı gerçekçiliği,  diyalektik kanıt yöntemini geliştirmesi ve Kutsal Kitap konusundaki derin bilgisiyle skolastiğin başlıca -ama aynı zamanda da döneminde en çok saldırılmış öncüleri arasında sayılmaktadır.