Batiskaf Nedir

Derin denizlerde araştırma yapmak için kullanılan araç.

1948 yılında Auguste Piccard tarafından tasarlanan bu araç, dalma sarnıçlarında hava yerine benzin taşımasıyla denizaltılardan ayrılır. Deniz dibini araştırma girişimlerinde, çok  geçmeden kullanılan araçların çeperlerine uygulanan basınç sorunuyla karşılaşıldı: Bu basınç her 10 metrede 1 bar yükselir; dolayısıyla 1 000 m derinlikte, atmosfer basıncının yüz katını bulur (temel ilkesi Aristotoles’e bağlanan dalgıç hazneleri, 100 metreden derine inme olanağı vermez). 1930 yılından sonra demir çelik sanayinde gerçekleştirilen gelişmeler, güvenlik nedeniyle yüzeye çelik
halatlarla bağlanan batisferlerin (1 360 m derinliğe inmeye elverişliydiler) yapılmasını sağlamıştı. Denizaltılar dalmak için, dalma sarnıçlarına su alma , yüzeye çıkmak içinde bu suyu sıkıştırılmış havayı kullanarak dışarı atma ilkesiyle çalışır ve 4 000 m’nin altına inmezler. Gerçekten, sıkıştırılmış havayı depolama basıncının, ulaşılacak en büyük derinliğin basıncından yüksek olması zorunluluğudur. Öte yandan 7 000 metre derinlikte, depolanmış havanın yoğunluğu suyun yoğunluğuna eşittir ve denizaltı bu derinlikten yüzeye çıkamaz. 1948’de Auguste piccard, stratosfere kadar yükselen balonlarda kullanılan ilkeyi denizaltılara uygulamayı düşündü: Dalma sarnıçlarına hava yerine sudan daha hafif benzin doldurulursa, benzin boşaltılıp su alınarak daha derine inilebilir. Aygıt balonda olduğu gibi, sudan daha ağır olan kurşun safrayı atarak su yüzüne çıkar. Bir denizaltıya benzeyen batiska, benzin taşıyan bir yüzücü, pervaneli 2 motor, akümülatörler,  bir kumanda ve gözlem küresinden oluşur.

Dalışta, yalnızca 1 500 bar basınca dayanabilen kürenin içi atmosfer basıncın’dadır. Yüzücünün iç basıncıysa, su basıncına eşittir ( bu durum benzinin boşaltılmasını kolaylaştırır). 1960 şubatında A.B.D. batiskaf’ı  Trieste, derinliği 10 000 metre olan mariana adaları çukuruna inmeyi başarmıştır.